روش سنتی ساخت کیف چرم زنانه که بعداً در مخلوط گوفیو مورد استفاده قرار می گیرد، به این ترتیب است: ابتدا پوست بایفو (بچه بز) به دست می آید که برای آن حیوان باید با ایجاد بریدگی در گردن قربانی شود. بالاترین حد ممکن سپس هوا به وسیله عصا به داخل حیوان دمیده می شود تا پوست آن جدا شود و چرم از دم تا پشت گردن جدا شود، اما بدون بریدن شکم و بریدگی کمتر.
برای حفظ بهتر چرم، نمک به طور یکنواخت به کل چرم اضافه می شود و حداقل یک هفته باقی می ماند تا برنزه شود. پس از گذشت زمان توافق شده، نمک را از پوست بایفو تکان می دهند و پوست آن را می گیرند و موها را با احتیاط جدا می کنند تا به کیسه آسیبی نرسد و یک روز کامل در شیر فرو می برند. برای خشک شدن قطعه،
تجارت نگهدارنده کیسه ارتباط تنگاتنگی با فعالیت روزانه چوپانان و محیط روستایی جزایر ما داشت، حتی تا آنجا پیش رفت که با فروش کیسه ها، کیف ها ، کار صنایع دستی را توسعه داد. این اثر کاملاً مردانه بود و امروزه در فرهنگ عامه ما عملاً منقرض شده است.
منشأ آن منحصر به جزایر نیست، زیرا در بسیاری از نقاط جهان مانند آرژانتین، مجارستان یا کردستان به وجود این ظرف اشاره شده است. در شبه جزیره ایبری تقریباً در تمام استان ها کیف وجود دارد. قبلاً تأیید شده است که بومیان قناری در تمام جزایر دانش بسیار پیشرفته ای در مورد ساخت چرم برای فعالیت هایی مانند ساخت لباس یا کفش خود، مراسم تشییع جنازه، آوردن آب یا فعالیت های شبانی داشتند.
استفاده اصلی که ساکنان باستانی جزایر قناری از کیسه می‌کردند، استفاده‌ای است که تا به امروز حفظ شده است: نگهداری گوفیو پس از خمیر کردن آن در خود کیسه.
در اینجا عبارت چرم طبیعی شامل چرم و چرم جیر (شامل جیر روغنی)، چرم و پوست و تقلید آنها از چرم روکش دار و چرم و پوست فلزی می شود.
بدون دیدگاه