پیرزنی با خوردن عسل طبیعی سینوهه در تهران ۳۰ سال جوان تر شد

برای به دست آوردن عسل طبیعی سینوهه از زنبورها، باید شرایطی فراهم شود که آنها را تشویق به جمع آوری شهد و ذخیره آن در سلول های لانه زنبور خود کند. این زمانی اتفاق می افتد که فصل هایی که در آن گل ها در مزارع یا در محصولات ظاهر می شوند شروع می شود.

در این دوره‌ها زنبورها شهد را جمع‌آوری کرده و به کندو می‌برند تا در صورت کمبود، آن را ذخیره و بالغ کنند تا ذخایر انرژی داشته باشند.

رسیدن توسط فرآیندهای فیزیکی و شیمیایی رخ می دهد. در حالت اول زنبورها رطوبت اضافی را که شهد دارد با تکان دادن داخل کندو تبخیر می کنند تا جریان هوا ایجاد شود که رطوبت داخلی را دفع می کند.

از سوی دیگر، دگرگونی‌های شیمیایی شامل افزودن موادی مانند آنزیم‌هایی است که زنبورها تولید می‌کنند و روی قند شهد، که ساکارز است، عمل می‌کنند تا آن را به دو قند ساده تجزیه کنند: گلوکز و فروکتوز.

هنگامی که این فرآیندها انجام شد، زنبورها سطح سلول‌هایی را که حاوی عسل از قبل بالغ هستند با یک پلاگین مومی نفوذناپذیر به نام operculum می‌بندند، بنابراین از جذب رطوبت موجود در کندو جلوگیری می‌کنند. به این ترتیب زنبورها سلول های بیشتری را پر می کنند، به گونه ای که زنبورداران هنگام بررسی کندوها متوجه می شوند که لانه زنبورها از شهد، عسل و جوان (لارو و شفیره) اشباع می شوند.

در این زمان زنبورداران در اتاقک پرورش کندو (مکعب پایینی کندو، جایی که ملکه تخم‌هایی را که تبدیل به لارو و شفیره می‌شوند و همچنین سلول‌های حاوی گرده و عسل به‌عنوان ذخایر غذایی برای جمعیت می‌گذارد) قرار می‌دهند.

چند مکعب به نام آلزا، پس از چند روز و با پر شدن لانه‌های عسل با عسل بالغ، زنبورداران لانه‌های زنبور عسل را خارج می‌کنند و زنبورها را خارج می‌کنند تا آنها را به مؤسسات یا مکان‌هایی به نام «کارخانه‌ها یا محل‌های استخراج»، مکان‌هایی که عسل از لانه‌های زنبور عسل استخراج می‌کنند، منتقل کنند.